Gry i zabawy wyciszające

Gry i zabawy wyciszające!

Dzieci mają w sobie niezmierzone pokłady energii. Mimo to, potrzebują w ciągu dnia odpoczynku, uspokojenia, wyciszenia. Zorganizowanie kliku zabaw relaksacyjnych będzie miało korzystny wpływ dla dziecka jaki i dla całej rodziny.

Gry i zabawy wyciszające służą odprężeniu i wspólnemu przeżywaniu radości. Płyną z nich korzyści dla rozwoju emocjonalnego i społecznego dzieci, oraz ich więzi z rodziną.

1. Co tak pachnie? – zabawa rozwija zmysł węchu, koncentrację, uważność.

Potrzebne materiały: zioła: mięta, majeranek, bazylia, melisa, szałwia itp.

Gra przeznaczona jest dla co najmniej dwóch osób. Na zmianę raz jedna raz druga osoba ma zawiązane oczy i po zapachu rozpoznaje gatunek ziół (jeśli dysponujemy całymi liśćmi, można także dać osobie z zawiązanymi oczami do ręki roślinę, by zapoznała się z twardością i fakturą liści).

2. Co ma taki kształt? – zabawa rozwija zmysł dotyku, koncentrację, uważność

Dziecko ma zawiązane oczy, dajemy mu do ręki jakiś przedmiot, zabawkę, owoc i prosimy aby powiedziało co to jest. Wersja dla dzieci, które nie mówią. Dziecko ma zasłonięte oczy, dotyka przedmiot, następnie zabieramy ten przedmiot, chowamy, odsłaniamy dziecku oczy, rozkładamy przed nim  różne obrazki i  prosimy aby skazało, co przed chwilą miało  dłoniach.

3. Co tak smakuje? - zabawa rozwija zmysł smaku, koncentrację, uważność

Zabawa polega na takich samych regułach jak dwie wcześniejsze.

4. „Oddychanie z maskotką" – dziecko kładzie się na plecach, na brzuchu kładziemy pluszową maskotkę. Dziecko obserwuje ruchy maskotki przy wdechu i wydechu. Rodzic spokojnym głosem przemawia do dziecka „Jak ma na imię maskotka? Czujesz jak leży na Twoim brzuchu?... a teraz wciągnij powietrze tam, gdzie leży maskotka. Spójrz na nią, co się z nią dzieje?... myślisz, że się jej to podoba?... kołysz ją jeszcze przez jakiś czas, aby zasnęła podczas Twojego kołysania".                                         

                                                                         

5. Masażyki. Wiele propozycji takich zabaw można znaleźć w książce M. Bogdanowicz pt. „Przytulanki czyli wierszyki na dziecięce masażyki”.

 A oto przykład:

TU PŁYNIE RZECZKA

Słowa wierszyka	Gesty
„Tu płynie rzeczka,	Rysujemy palcami wzdłuż kręgosłupa dziecka, z góry na dół linie falistą,
Tedy przeszła pani na szpileczkach.	Szybko kroczymy po plecach opuszkami palców wskazujących,
Tu stąpały słonie	Powoli kroczy wewnętrzną stroną dłoni,
I biegały konie.	Szybko, z wyczuciem stukamy dłońmi zwiniętymi           w pięści,
Wtem przemknęła szczypaweczka,	Delikatnie szczypiąc, wędrujemy dłonią po plecach                      na skos
Zaświeciły dwa słoneczka,	Powoli zataczamy na nich obiema dłońmi koła, aż odczujemy ciepło,
Spadł drobniutki deszczyk.	Leciutko stukamy opuszkami palców w plecy dziecka na dole,
Czy Cię przeszedł dreszczyk?”	Niespodziewanie, delikatnie szczypiemy je w kark.

BAJECZKA

Słowa wierszyka	Gesty
„Tu ptaszka małego gniazdeczko.	Dziecko głaszczemy po głowie,
Tu się rozlało mleczko.	Wędrujemy palcami wzdłuż jego kręgosłupa, począwszy od karku,
Tu żabka do wody wskoczyła.	Delikatnie raz stukamy palcami w plecy dziecka,
A tedy mróweczka chodziła.	Lekko kroczymy po nich palcami,
I słoń przeszedł ciężko tamtędy.	Spacerujemy po plecach wewnętrzną strona dłoni, lekko nimi naciskając,
I wąż miał tu swoje wykręty.	Kreślimy palcem linię falistą wzdłuż kręgosłupa, z dołu do góry,
I nawet skrobały skrobaki,	„Grabimy” plecy rozczapierzonymi palcami – zaczynając zawsze przy kręgosłupie, przesuwamy dłonie od pośladków do karku.
Na świecie są różne dziwaki.
Teraz zaśnij, dziecinko miła,	Głaszczemy dziecko po plecach.
Bo bajeczka już się skończyła.”

BAJKA O RAKU Z TATARAKU

Słowa wierszyka	Gesty
„Idzie rak, wielki rak,	Kroczymy dwoma palcami po ręce dziecka,
Jak uszczypie, będzie znak.	Leciutko szczypiemy,
Kroczy rak, wielki rak,	Znów kroczymy
Raz do przodu, a raz wspak.	Kroczymy do przodu, następnie do tyłu,
Szczypu, szczypu,	Delikatnie szczypiemy,
Drapu, drap	Lekko drapiemy,
Jak uszczypie, Będzie znak.	Z wyczuciem naśladujemy szczypanie.
Panie raku, panie raku, Siedź pan lepiej w tataraku. W tataraku nie ma dzieci, Niech pan sobie tam posiedzi	Głaszczemy dziecko po dłoni,
Albo lepiej pośpi chwilkę I nie szczypie przez godzinkę.	Głaszczemy po głowie,
Chrapu, chrap, Chrapu, chrap,	Naśladujemy chrapanie;
Zamiast drapu, Drapu, drap. Ale rak, wielki rak Siedzi i rozmyśla tak:	Leciutko drapiemy dziecko po dłoni,
Skrobnę troche, drapnę krzynkę,	Drapiemy,
Szczypnę choćby odrobinkę.	Z wyczuciem naśladujemy szczypanie,
Szczypu, szczyp,	Szczypiemy,
Drapu, drap,	Delikatnie drapiemy,
Jak uszczypnę, Będzie znak.	Szczypiemy.
Panie raku, panie raku,	Kładziemy dłonie na barku dziecka,
Tak przyjemnie w tatarku.	Kołyszemy je
Woda szemrze do snu bajki, Wietrzyk mruczy kołysanki.	Głaszczemy po dłoni...
Zapach słodko do snu tuli. Zaśnij, raczku, luli, luli”.	Przytulamy dziecko i kołyszemy je.

6. Naśladowanie min partnera – dziecko i rodzic siedzą naprzeciwko siebie najpierw osoba dorosła robi wesołe miny , następnie dziecko zaczyna je naśladować;

7.  „Fotel”- osoba dorosła siedzi z nogami wyciągniętymi, dziecko siada na kolana rodzica, podkurcza nogi, łapiąc się pod kolana, głowę kładzie na ramieniu partnera ,który rozpoczyna powolne, rytmiczne naśladowanie bujanego fotela (ruch w przód i w tył);

Źródła:

Bogdanowicz M., Przytulanki czyli wierszyki na dziecięce masażyki, wyd. Harmonia, Gdańsk 2017.

Minge N., Gry i zabawy wyciszające, wyd. Dragon Edukacja, Bielsko-Biała 2018.

Opracowała

mgr Magdalena Osica