Naturalnym
środowiskiem wychowawczym dziecka jest rodzina, która kształtuje w dziecku
poczucie bezpieczeństwa. Rodzina zaspokaja również podstawowe potrzeby
psychiczne, a także pełni olbrzymią rolę w kształtowaniu opinii oraz postaw,
przekazuje system norm i wartości akceptowanych w społeczeństwie,
którego dziecko ma być członkiem.
Przedszkole natomiast
jest instytucją, która uzupełnia rodzinę. Ma za zadanie pomóc dziecku
w tym, aby poradziło sobie w życiu poza domem rodzinnym.
Rozpoczęcie edukacji
przedszkolnej to ważny moment w życiu każdego dziecka. Dla wielu
z nich stanowi on pierwszy kontakt z grupą społeczną. Początki pobytu
dziecka w przedszkolu to trudny okres i sprawdzian zarówno dla dzieci
jak i rodziców. Dorośli niejednokrotnie motywowani miłością utrudniają
swoim postępowaniem spokojniejsze zaakceptowanie przez dziecko nowej w ich
życiu bardzo stresującej sytuacji.
Każde dziecko jest
inne, z tego powodu proces adaptacji do nowego środowiska może przebiegać w
różny sposób. Jeśli po wejściu do budynku przedszkola dziecko szybko się
uspokaja, z ochotą wchodzi do sali, wtedy nie ma powodu do strachu przed
rozstaniem. Ale nawet i wtedy rodzice powinni wiedzieć, że dziecko, które
dotąd chętnie przychodziło do przedszkola np. po jakimś czasie może zacząć
płakać. Wówczas należy przetrwać ten cięższy okres. Są również i takie
dzieci, które w pierwszym okresie pobytu w placówce płaczą, jednak po pewnym
czasie tak dobrze się czują, że odmawiają powrotu do domu.
Udana adaptacja do grupy przedszkolnej ma istotne
znaczenie dla dalszego rozwoju dziecka. Dzięki odpowiedniemu przygotowaniu
można w istotny sposób ułatwić dziecku wejście w jego „nowy świat” – w świat
przedszkola.
W jaki sposób przygotować dziecko na pójście do przedszkola :
·
Poświęć
czas, aby dziecko mogło oswoić się z myślą, że idzie do
przedszkola (wyjaśnij swojemu dziecku, że niedługo zostanie przedszkolakiem i
co to dla niego oznacza).
·
Pokaż
zalety przedszkola (nowe zabawki, koledzy, pani nauczycielka, która zna dużo
zabaw).
·
Pozytywnie
myśl o placówce, powiedz dziecku, że w przedszkolu będzie spędzało czas z
innymi dziećmi bez rodziców.
·
Ćwicz
z dzieckiem czynności samoobsługowe w formie, która sprawia mu radość.
·
Zapoznaj
dziecko wcześniej z przedszkolem.
·
Opowiedz
mu o własnym pobycie w przedszkolu.
·
Zrób
razem z dzieckiem zakupy do przedszkola, np. pantofle, szczoteczkę, kredki.
·
Przygotuj
wygodne ubranie, które nie będzie sprawiało dziecku problemów podczas ubierania
się i rozbierania.
·
Nie
obiecuj dziecku nagrody, za to że pójdzie do przedszkola.
Jeśli dziecko już chodzi do przedszkola :
·
Rano
wstań odpowiednio wcześnie, nie śpiesz i nie poganiaj dziecka (dziecko powinno
rozpocząć swój dzień bez pośpiechu).
·
Pożegnaj
się z dzieckiem krótko.
·
Pozwól
żeby dziecko zabrało z domu swoją ulubioną zabawkę lub maskotkę.
·
Chwal
swoje dziecko za odwagę w radzeniu sobie z ciężkimi sytuacjami.
·
W
przedszkolu pomóż dziecku rozebrać się.
·
Przestrzegaj
godziny przyprowadzenia dziecka do przedszkola.
·
Zawsze
witaj i żegnaj swoje dziecko z uśmiechem.
·
Spróbuj
odbierać dziecko wcześniej a następnie systematycznie wydłużać czas jego pobytu
w przedszkolu.
·
Staraj
się nie uciekać, wymykać z przedszkola w chwili gdy nie patrzy.
·
Nie
okłamuj dziecka i nie mów, że zaraz po niego wrócisz.
·
Powiedz
dziecku, że je kochasz i na pewno je odbierzesz.
·
Powiedz
dziecku kto po niego przyjdzie.
·
Staraj
się znaleźć dużo czasu i cierpliwości dla swojego dziecka po południu.
·
Bądź
zawsze punktualna/ny, a jeśli wiesz, że się spóźnisz, uprzedź swoje dziecko o
tym.
·
Nie
wymagaj, by Twoje dziecko od razu pokochało przedszkole.
Pamiętaj, że pomimo odpowiedniego przygotowania Waszego dziecka do przedszkola, może to być dla niego trudna sytuacja. Należy dać maluchowi tyle czasu, ile potrzebuje, aby dobrze i pewnie poczuł się w przedszkolu.
Opracowała: mgr Izabela
Kardyś
Bibliografia
1. Strelau J, „Psychologia- Podręcznik akademicki”, Gdańsk, 2000.
2. Rzadkiewicz M, „Mamo, tato! Idę do przedszkola”, Warszawa, 2006.
3. Bolechowska M, Dojrzałość przedszkolna dzieci trzyletnich”, Katowice, 1976.