CO TO JEST REWALIDACJA?
Rewalidacja jest
procesem terapeutycznym, wychowawczym i edukacyjnym z zaplanowanymi celami,
uwzględniającym wiedzę teoretyczną i działania skierowane na daną osobę oraz
usprawnieniem zaburzonych funkcji. Kierunkami działań rewalidacyjnych są:
- maksymalne
rozwijanie tych sił biologicznych zadatków i cech, które są najmniej
uszkodzone;
- wzmacnianie i
usprawnianie uszkodzonych sfer psychicznych i fizycznych;
- wyrównywanie i
zastępowanie deficytów rozwojowych.
Rewalidację można
podzielić na:
- indywidualną
(nauczyciel- uczeń);
- grupową
(nauczyciel- kilkoro dzieci).
Celem zajęć
rewalidacyjnych jest m.in.:
- wyrównanie zaburzeń
rozwojowych;
- kształtowanie
społeczno-emocjonalnej sfery rozwoju dziecka;
- rozwijanie
orientacji w schemacie własnego ciała;
- rozwijanie
koordynacji wzrokowo- słuchowej;
- rozwijanie
samoobsługi i zaradności życiowej;
- ćwiczenie pamięci
mechanicznej i logicznej;
- wydłużanie czasu
koncentracji uwagi;
- korygowanie
niepożądanych i nieakceptowanych społecznie zachowań;
- uczenie i wdrażanie
do przestrzegania norm społecznych.
Natomiast głównym
celem rewalidacji jest przywracanie sprawności w obniżonych sferach, aby
zapewnić danej osobie jak najlepsze funkcjonowanie. Można to robić na wiele
sposobów i wykorzystywać różnorodne metody pracy. Na początku, usprawnia się
funkcje, które są zaburzone, poprzez ich odpowiednie wyćwiczenie. Następnie,
rewalidacja ma na celu kompensowanie deficytów dzięki wykorzystaniu mocnych
stron dziecka: wykorzystywane one są jako potencjał, z pomocą którego możliwe
jest optymalne funkcjonowanie. To nic innego jak zastępowanie zaburzonych
funkcji tymi, które są prawidłowo rozwinięte, co pozytywnie wpływa również na
samoocenę danej osoby. Różnorodne cele potrzebują różnorodnych metod, a ich w
procesie rewalidacyjnym nie brakuje. W pracy z dziećmi niepełnosprawnymi
doskonale sprawdza się terapia
poprzez zabawę, np.
techniki psychodramy (odgrywanie ról), ale terapeuci wykorzystują różne m. in.
Metodę Dobrego Startu Marty Bogdanowicz, Metodę Ruchu Rozwijającego Weroniki
Sherborne, Terapię Integracji Sensorycznej (SI), Metodę Dennisona, Metodę
Knillów, plastykoterapię, muzykoterapię, choreoterapię (poprzez taniec),
sensoplastykę, bajkoterapię, dogoterapię i inne.
Zasady,
które powinny być stosowane podczas zajęć:
-
zasada pomocy- ma na celu organizowanie takiego warsztatu pracy, metod, aby
pomóc dziecku w realizacji potrzeby nabywania nowych umiejętności;
-
zasada indywidualizacji – polega na dostosowaniu metod, form, treści, środków
do indywidualnych potrzeb dziecka;
-zasada
akceptacji- zasada ta ma na celu potrzebę bezpieczeństwa dziecka, uznanie jego
wartości, poczucia godności i szacunku przynależności;
-
zasada współdziałania z rodziną- ma na celu wspólne ustalenie działania domu,
szkoły i innych placówek pracujących z dzieckiem, aby praca z dzieckiem była
jak najbardziej spójna i owocna.
Najważniejszym celem jaki powinniśmy sobie stawiać jest
odkrycie mocnych stron każdego dziecka oraz szukanie tego co w nim najlepsze.
Musimy pamiętać, aby każdy cel był indywidualnie dostosowany do każdego dziecka
oraz był dostosowany do jego potrzeb i możliwości .
Bibliografia
i netografia:
1. https://www.edukuj.pl/rewalidacja-jako-proces-wychowawczy-i-terapeutyczny.html (data dostępności 12.03.2019r.)
2. Doroszewska Janina – Pedagogika specjalna
tom.I, Wrocław 1989r.
3. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia
9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i
opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i
zagrożonych niedostosowaniem społecznym
Magdalena Boryczka